In de ochtend bij een overheerlijk verzorgd ontbijt besloot Floris de theebladeren te gaan lezen à la Harry Potter. Floris en Willemijn zagen achtereenvolgens de zon, een ster, een tas en een trein. Toen gingen we lekker fietsen. Het is heerlijk weer. De wind in de rug, zonnetje er bij, boven de 20 graden. Fietsroute 1 leidt ons keurig over verkeersluwe plattelandsweggetjes. Af en toe raken we de bordjes kwijt, dan fietsen we toch ineens weer over een drukkere weg. Volgende keer toch maar een houder op het stuur? Nu gebruiken we alleen de gps van de telefoon en die zit in de broekzak. Rond het middaguur komen we aan in Boston. Daar cappuccino. Aan het tafeltje naast ons is een jongetje bang voor een ballon die op de kermis is gewonnen. Hij laat de ballon los. Deze vliegt omhoog. Floris en Willemijn volgen de ballon met hun ogen totdat deze zo klein is als een ster. Dan bekijken we de Boston Stump (mooie kerk wel) en de Maud Foster molen (bijzonder: 5 wieken). We willen daar net naar binnengaan als Floris verstijft en met een klein stemmetje zegt 'ik ben mijn tasje kwijt'. In dat tasje zat niet belangrijks behalve een mobiele telefoon, de bandenplakspullen en alle reservefietssleuteltjes.We gaan terug naar de kerk, maar daar ligt niets meer. Gelukkig is het politiebureau dichtbij. En - oh wonder - daar is het tasje al afgegeven! Toen konden we weer onbezorgd verder fietsen. De route gaat nu over het fietspad langs de Witham rivier. Op een dag als deze zou in Nederland zo'n dergelijk fietspad overvol zijn. Hoewel we hier slechts enkele fietsers tegenkomen, vinden de engelse fietsers het heel druk: 'Fietsen is hier toch zo populair sinds Wiggins!'. Vlak voordat we op onze avondbestemming zijn, laat Floris nog even de ketting van zijn fiets lopen. Om 18 uur zijn we bij de B&B. De mevrouw neemt ruim de tijd om het ontbijt van de volgende ochtend te gaan noteren. Ze vertelt ook dat achter het huis vroeger een trein reed. 's Avonds krijgt alles nog Roald Dahl achtige proporties. De mevrouw loopt al met een rollator en had verklaard nooit meer op de bovenverdieping te komen. Dan valt het licht uit. Barbara gaat bellen met ene 'Reg'. Het licht gaat niet meer aan. De luxaflex schuurt vanwege de open ramen. De krakende vloeren houden ons wakker. |
 |